ραπιδογράφος

ο, και ραπιντογκράφ, το, Ν

τύπος γραμμοσύρτη - στυλογράφου, χρησιμοποιούμενος κυρίως στην εκτέλεση τεχνικών σχεδίων, με ενσωματωμένη αποθήκη μελανιού στο στέλεχός του, ο οποίος καταλήγει σε λεπτό σωλήνα με μεταλλική τρίχα εσωτερικά, από όπου ρέει το μελάνι.

[ΕΤΥΜΟΛ. Νόθο αντιδάνειο συνθ., πρβλ. γαλλ. rapidographe (< rapide «ταχύς» + -γράφος)*)].